کیفیت فروشی نیست اما تندیس هایش را می فروشند!
به گزارش لوازم فلزی، رواج همایش های تجاری با تندیس و گواهینامه های بی پشتوانه، مفهوم واقعی کیفیت را تهدید کرده و آنرا از مسیر دانش و استاندارد به کالای نمایشی و خریدنی تقلیل می دهد.
به گزارش لوازم فلزی به نقل از مهر، در سالیان اخیر، پدیده ای نگران کننده در فضای مدیریتی و اقتصادی کشور درحال ایجاد است؛ پدیده ای که نه تنها رسالت اصلی همایش ها و گردهمایی ها را مخدوش کرده بلکه به انحراف ذهنیت مدیران از مفهوم واقعی کیفیت هم دامن زده است.
فلسفه وجودی همایش ها و گردهمایی های تخصصی، ایجاد محفل علمی و حرفه ای برای تبادل تجربه، عرضه دستیافته های نو، و کمک به توانمندسازی بنگاه های اقتصادیست. اما آن چه امروز در تعدادی برنامه ها با عنوان «همایش ملی کیفیت» یا «سمینار تخصصی مدیریت» برگزار می شود، بالاتر از آن که به اشاعه دانش و ارتقاء قابلیتها بپردازد، به محلی برای فروش تندیس ها، اعطای گواهینامه های بی پشتوانه و گرفتن تصاویر یادگاری با مسئولان تبدیل گشته است.
مطابق ماده ۲۰ قانون تقویت و توسعه نظام استانداردسازی، گسترش فرهنگ کیفیت و ارتقاء جایگاه استاندارد در جامعه یک وظیفه ملی است. بی شک یکی از ارکان تحقق این ماموریت، برگزاری رویدادهایی معتبر و مبتنی بر ارزیابی های واقعی است. اما وقتی همایش هایی بدون ارتباط با سازمان ملی استاندارد یا انجمن های تخصصی برگزار می گردند و ملاک اعطای تندیس، پرداخت هزینه های سنگین اسپانسرینگ یا بسته های تجاری است، این قانون و فلسفه اصلی آن زیر سؤال می رود.
مسئله جدی تر آن است که برخی مدیران هم به این روند نادرست عادت کرده اند. بجای آن که با طی مسیر دشوار بهبود کیفیت و اثبات دستاوردها در ارزیابی های علمی و حرفه ای به افتخار برسند، ترجیح می دهند با پرداخت مبلغی، یک تندیس بگیرند و عکسی یادگاری در کنار مسئولان داشته باشند. این رفتار، فرهنگ «کیفیت واقعی» را به «کیفیت نمایشی» تقلیل می دهد و انگیزه ها را از مسیر درست منحرف می سازد.
پیامدهای این روند کم اهمیت نیست. نخست آن که اعتماد عمومی به همایش ها و جوایز معتبر زیر سؤال می رود و تشخیص رویدادهای جدی از نمایشی برای بسیاری دشوار می شود. دوم آن که ارزش و جایگاه جوایز و تندیس های اصیل و مبتنی بر ارزیابی از بین می رود. و سوم، شاید خطرناک تر از همه، آن است که مدیران جوان و آینده ساز کشور تصویری غلط از مسیر تعالی کیفیت دریافت کنند: این که با پول می توان به جایگاه رسید، نه با دانش، تلاش و پایبندی به استاندارد.
امروز بالاتر از هر زمان دیگری لازم است که مدیران قبل از حضور در چنین همایش هایی، استعلام لازم را از سازمان ملی استاندارد ایران یا انجمن های معتبر حوزه کیفیت انجام دهند. رسانه ها هم وظیفه دارند با اطلاع رسانی دقیق، فضای عمومی را نسبت به تفاوت میان رویدادهای واقعی و رویدادهای نمایشی روشن کنند.
باید تصریح کرد که کیفیت خریدنی نیست. کیفیت محصول سال ها کوشش برای اصلاح فرآیندها، آموزش کارکنان، نوآوری در خدمات و پایبندی به معیارهای معتبر است. هیچ تندیسی، هیچ لوحی و هیچ گواهینامه ای نمی تواند جای خالی این مسیر دشوار و باارزش را پر کند.
اگر امروز در مقابل این بدعت نایستیم، فردا نه تنها مفهوم کیفیت به کالایی تجاری و قابل خرید تبدیل می شود، بلکه سرمایه اجتماعی و ملی ما در راه استانداردسازی هم صدمه جدی خواهد دید.
کیفیت باید بازهم نماد شایستگی، خلاقیت و قابلیت سازمان ها باشد؛ نه نماد پرداخت پول برای تندیس های بی اعتبار.
امیر حیدری؛ دبیر انجمن مدیریت کیفیت ایران
منبع: لوازم فلزی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب